سرویس شهری :
اختصاصی – گیل نامه / امروزه در کشورهای توسعه یافته سازمان ها درصدد آنند در انتصاب ، افراد شایسته و واجد شرایط را شناسائی و جذب کنند و از هر فرد به درستی متناسب با تخصص وی در مسئولیتی متناسب استفاده شود و قطعا قراردادن افراد با توانائی و تجارب مرتبط و توجه به قابلیت آنها در تصدی پست مربوطه کمک شایانی به دستیابی اهداف سازمانش می کند . با اندکی تامل و بازنگری در انتصابات ده ساله اخیر مدیریت شهری رشت ، در می یابیم که در اغلب موارد ، انتخاب شهرداران بیش از آنکه مبتنی بر شایسته سالاری باشد ، براساس منافع سیاسی و جناح بندی های رایج شورانشینان صورت می گرفت .
همانطور که می دانیم در روند انتصاب و گزینش افراد در هر مسئولیتی باید دانش مهارت ، توانائی به همراه سازوکارهائی نظیر شناخت ارزش ها ، توانائی ایجاد انگیزه و برنامه ریزی برای رسیدن به اهداف در نظر گرفته شود . افراد منتصب با بالاترین بازده می توانند تاثیر بسزائی در روند تکاملی زمان داشته باشند .
در شناسائی افراد شایسته و کاربلد می توان از کتب اسلامی و دینی بهره گرفت . نهج البلاغه نمونه بارزی از این منابع است . نهج البلاغه مجموعه ای ارزشمند از مهمترین سخنان و نوشته های حضرت علی ( ع ) طی دوران حیاط و بخصوص دوران ۵ ساله حکومت ایشان در جامعه مسلمین است . ایشان در این مجموعه علاوه بر بیان حکمت ها و دروس ارزشمند راه زندگی ، در قالب نامه های مختلف به شخصیت ها و فرمانداران ؛ به بسیاری از اصول مدیریت از منظر اسلام اشاره داشته اند که در آن علاوه بر تقوی و تعهد ، شایستگی و تخصص رکنی اصلی برای گماردن افراد در مسئولیت ها محسوب می شد .
حال سوال اینجاست که در جامعه شهری کوچک خودمان تا چه حد این آرمان ها و آموزه های گرانقدر به تحقق نزدیک شده است ؟
اکنون برمیگردیم به اصل موضوع ؛ در دهه اخیر در شهر رشت شاهد کش و قوس و نوسانات متعددی در انتخاب شهرداران بودیم تا جائیکه برخی سال ها حتی شهر رشت فاقد شهردار بود . اینها نشان می دهد که انتخاب شهردار در تمام برهه ها دغدغه ای اساسی برای مردم و در واقع مسئولین اصلی این گزینش یعنی اعضاء محترم شورای شهر رشت محسوب می شد .
اما سوال اصلی این است چرا در اکثر موارد این انتخاب ها یا به سختی به ثمر می رسید و یا پس از اندکی به استعفا ختم می شد ؟ یکی از دلایل اصلی که می توان در اینجا به آن اشاره کرد بی گمان همان فرآیند انتخاب است . در تمام این دوران شاهد چالش های عمیق بین اعضاء مختلف شورای شهر و حتی نهادهای مختلف قدرت در شهر بودیم و به خوبی دیده می شد که آنچه دراین بین به آن کمتر توجه می شد ، برنامه ها و طرح های پیشنهادی افراد معرفی شده برای پست شهرداری بود . بدیهی است در چنین فرآیندی آنچه فدا می شود ، شایسته سالاری است و آنچه به جا می ماند احتمالا جناح سالاری و یا حتی خویشاوند سالاری است و در این بین شکی نیست بیشترین هزینه ها را شهر و ساکنین می دهند که با هزار امید و آرزو به منتخبین خود چشم دوخته اند .
اکنون به نظر می رسد مسئول اصلی این ناکارآمدی ، خود مردم و یا کسانی هستند که با انتخاب های خود مسیر شایسته سالاری را ناهموار ساخته اند . پیشنهاد می شود در آینده نزدیک با انتخاب شایسته خود و سپردن سکان شورا به دست افرادی شایسته محور ، مسیر را برای شایسته گزینی و شایسته سالاری در مدیریت شهری هموار سازیم .
با سلسله تحلیل های گیل نامه همراه باشید 🙏
