گیل نامه / دوازدهم اردیبهشت فرا رسید روزی که در تقویم ملی کشورمان بنام روز معلم نامگذاری شده است دراین روز طبق روال معمول سالهای ماضی برنامه هایی درسطح ادارات آموزش و پرورش درجهت پاسداشت مقام معلم برگزار میکنند از عده ای هم با لوح کاغذی تقدیرمیکنند ویک چند دیداری هم با دولتمردان ومسولین نهادهای مختلف انتخابی وانتصابی انجام میگیرد ذات این اعمال پسندیده است اما متاسفانه درسالهای کنونی فرهنگیان جامعه از لحاظ معیشتی ومنزلتی درشرایط فوق العاده بغرنجی زندگی می گذرانند تا جایی که خاطرمشوش معلمان بواسطه ی مشکلات عدیده اشان این روز را از خاطرشان فراموش نموده اند چون زمانی معلم روزش مبارک و میمون خواهد بود که معیشت ومنزلت ورفاه اجتماعی داشته باشدنه اینکه با متوسط حقوق زیر خط فقر زندگی نماید.
بدون شک درتمامی جوامع بشری تربیت نیروی انسانی کارآمد شایسته متخصص از مولفه های اصلی توسعه یک کشور است واین امر زمانی محقق می‌شود که به تعلیم و تربیت آن جامعه به دیده ی فرصت نگاه شود و آموزش و پرورش ومعلم خصوصا به جایگاه منزلتی ومعیشتی معلم توجه ی ویژه ای گردد امری که متاسفانه در اغلب اوقات درکشورمان درحد شعاران هم صرفا یا در ایام هفته معلم ویا ایام تبلیغات های انتخاباتی بدان توجه شده است و همین بی توجهی به جایگاه منزلتی معلمان قطعا موجب عقب ماندگی وعذم توسعه خواهد شد چون به اذعان اکثر اندیشمندان توسعه فرهنگی زیربنای تمامی توسعه هاست واگر تاملی در جوامع پیشرفته و توسعه یافته دنیا داشته باشیم کاملا متوجه خواهیم شد که دراین جوامع به دستگاه تعلیم و تربیت وبه تبع آن به معلمان آن جامعه نگاه ویژه ای شده است تاجایی که آنتوان از بنیانگذاران انقلاب کبیر فرانسه اعتقادداشت که نیاز ثانویه همه ی انسانها در همه جوامع بعدازنان موضوع آموزش و پرورش است که احادیث و روایات ائمه اطهار وبزرگان دینی نیز موید همین مطلب است .
در پایان امیدواریم مسولین مملکتی نمایندگان مجلس شورای اسلامی نهادهای حاکمیتی وارگانهای انتصابی گامهای اساسی وریشه ای درحل معضلات معیشتی معلمان بردارند ویک بار برای همیشه در عمل ثابت نمایند که موضوع تعلیم و تربیت اولویت اساسی کشوراست چون دراین زمینه اگر قدم‌های عملی برداشته نشود ناگهان خیلی دیر خواهد بود.
