گیل نامه / «انک لعلی خلق عظیم »; (سوره قلم_آیه ۴) «ای پیامبر! تو بر اخلاقی عظیم استوار هستی.» «محمد» همان نامی که تا میزبان لب‌ها می‌شود، چراغ‌های«صلوات» را یک به یک در کام جهان می‌افروزد و «صادق» همان امامی که شیعه وامدار اوست… امشب شب محمد است و نگین درخشانی از تسبیح آلش … مولودی بنام محمد(ص) که صفحات نور را در جانش پذیرا شد و قرآن را معجزه آورد تا نزدیکترین راه رهایی بشر باشد و چراغ هدایتش . مقدمشان گلباران و نام بلندشان، قرین صلوات باد.
هفدهم ربیع پشت درب دل‌های عاشقان مطلع عشق سر داده، نغمه خوان زمینی شدن دو ستاره آسمانی است..
ازین بزم عجب عطر گلابی به جان لحظه‌هاست..
انگار جهانی مست رویش «گل‌های محمدی» است و گلابش زمین و آسمان را به میهمانی نور فراخوانده و ثانیه‌ها را معطر حضور مردانی نموده که حتی نامشان همسان عطرپاشی به جان آدمی است.
«محمد» همان نامی که تا میزبان لب‌ها می‌شود، چراغ‌های«صلوات» را یک به یک در کام جهان می‌افروزد و «صادق» همان امامی که شیعه وامدار اوست…
امشب شب محمد است و نگین درخشانی از تسبیح آلش …
مولودی بنام محمد(ص) که صفحات نور را در جانش پذیرا شد و قرآن را معجزه آورد تا نزدیکترین راه رهایی بشر باشد و چراغ هدایتش .
او که افصح العرب(فصیح‌ترین مرد عرب) بود و شیوا سخن؛ اخلاق وامدار حضورش بود و ادب ریزه خوار متانتش ازین باب است که «نهج الفصاحه »اش پاکترین مبحث بندگی بشر است که در آن محکم‌ترین خطبه‌های اخلاقی به تصویر کشیده شده است.
آری او تعبیر اخلاق حسنه است همانگونه که خداوند متعال می فرماید: «انک لعلی خلق عظیم »; (سوره قلم_آیه ۴) «ای پیامبر! تو بر اخلاقی عظیم استوار هستی.»
از سوی دیگر هلهله افلاکیان بلند است از آنکه ملائکه ششمین شاخسار درخت نبوی را بر بال‌هایشان به زمین می‌رسانند و زمین در شعف چنین مولودی، آغوش گشوده…
با زمینی شدنش سِرِّ دل آسمان هم هویدا شده و زمین مبهوت آن همه انوار الهی مانده…
کیست این ذریه آل طه که چنین شوری در کائنات برانگیخته و چنان شعفی در زمین بپا داشته؛ جز «صادق» آل محمد (ص)…
آری اوست که هفت آسمان را مبهوت «صداقتش» کرده و در میلاد جدش رسول‌الله (ص) به آغوش زمین، می‌شتابد؛ ازین روست که عطر محمدی از قدومش ساطع می‌شود!
می‌آید تا جان تازه‌ای بخشد دین جدش را و «قال صادق…» ها به یادگار گذارد تا ظهور …
«قرآن» و «عترت» دو گنج بی مانندی است که از حُرم وجود محمد(ص)، به یادگار ماند و با علم و حلم صادق(ع) جان و درخششی دوباره یافت.
آسمان! مبارک بادت این روز که در آن بهترین مولودهای جهان را به آغوش زمین عنایت کردی.
محمد(ص) زمینی می‌شود تا جهانی عطر عدالت بچشند و آزادگی و صادق(ع)می‌آید تا وامدار کند اسلام ناب محمدی را از معنای ناب تفسیرهای بی‌بدیلش!
محمد(ص) مخاطب الله شد تا برچیند بساط دروغین شیاطین و ره گم کرده‌گان را و صادق(ص) آمد تا با حلم نبوی و علم الهی اش بر رفیع‌ترین قله دانش تکیه زند و جاهلان را به جهالت خود، معارف سازد
چه جدی و چه نیکو فرزندی….
آری امشب آمنه است که دامان به خوشبوترین گل هستی مزین می کند و «اُمّ فَروة» همسر امام باقر(ع) است که «صادق»ترین «آیینه صداقت» را برابرنگاه آسمان خواهد گرفت…
و چه زیبا فرمود صادق اهل بیت که :«سخن و حدیث من همانند سخن پدرم مى باشد، و سخن پدرم همچون سخن جدّم، و سخن جدّم نیز مانند سخن حسین و نیز سخن او با سخن حسن یکى است و سخن حسن همانند سخن امیرالمؤمنین علىّ و کلام او از کلام رسول خدا مى باشد، که سخن رسول الله به نقل از سخن خداوند متعال خواهد بود.»_(بحارالأنوار: ج ۲، ص ۱۷۸، ح ۲۸٫)
آری محمد(ص) آینه صادق است و صادق(ع) پرتوافشان نور محمدی…
مقدمشان گلباران و نام بلندشان، قرین صلوات باد.
ازین بزم عجب عطر گلابی به جان لحظه‌هاست..
انگار جهانی مست رویش «گل‌های محمدی» است و گلابش زمین و آسمان را به میهمانی نور فراخوانده و ثانیه‌ها را معطر حضور مردانی نموده که حتی نامشان همسان عطرپاشی به جان آدمی است.
«محمد» همان نامی که تا میزبان لب‌ها می‌شود، چراغ‌های«صلوات» را یک به یک در کام جهان می‌افروزد و «صادق» همان امامی که شیعه وامدار اوست…
امشب شب محمد است و نگین درخشانی از تسبیح آلش …
مولودی بنام محمد(ص) که صفحات نور را در جانش پذیرا شد و قرآن را معجزه آورد تا نزدیکترین راه رهایی بشر باشد و چراغ هدایتش .
او که افصح العرب(فصیح‌ترین مرد عرب) بود و شیوا سخن؛ اخلاق وامدار حضورش بود و ادب ریزه خوار متانتش ازین باب است که «نهج الفصاحه »اش پاکترین مبحث بندگی بشر است که در آن محکم‌ترین خطبه‌های اخلاقی به تصویر کشیده شده است.
آری او تعبیر اخلاق حسنه است همانگونه که خداوند متعال می فرماید: «انک لعلی خلق عظیم »; (سوره قلم_آیه ۴) «ای پیامبر! تو بر اخلاقی عظیم استوار هستی.»
از سوی دیگر هلهله افلاکیان بلند است از آنکه ملائکه ششمین شاخسار درخت نبوی را بر بال‌هایشان به زمین می‌رسانند و زمین در شعف چنین مولودی، آغوش گشوده…
با زمینی شدنش سِرِّ دل آسمان هم هویدا شده و زمین مبهوت آن همه انوار الهی مانده…
کیست این ذریه آل طه که چنین شوری در کائنات برانگیخته و چنان شعفی در زمین بپا داشته؛ جز «صادق» آل محمد (ص)…
آری اوست که هفت آسمان را مبهوت «صداقتش» کرده و در میلاد جدش رسول‌الله (ص) به آغوش زمین، می‌شتابد؛ ازین روست که عطر محمدی از قدومش ساطع می‌شود!
می‌آید تا جان تازه‌ای بخشد دین جدش را و «قال صادق…» ها به یادگار گذارد تا ظهور …
«قرآن» و «عترت» دو گنج بی مانندی است که از حُرم وجود محمد(ص)، به یادگار ماند و با علم و حلم صادق(ع) جان و درخششی دوباره یافت.
آسمان! مبارک بادت این روز که در آن بهترین مولودهای جهان را به آغوش زمین عنایت کردی.
محمد(ص) زمینی می‌شود تا جهانی عطر عدالت بچشند و آزادگی و صادق(ع)می‌آید تا وامدار کند اسلام ناب محمدی را از معنای ناب تفسیرهای بی‌بدیلش!
محمد(ص) مخاطب الله شد تا برچیند بساط دروغین شیاطین و ره گم کرده‌گان را و صادق(ص) آمد تا با حلم نبوی و علم الهی اش بر رفیع‌ترین قله دانش تکیه زند و جاهلان را به جهالت خود، معارف سازد
چه جدی و چه نیکو فرزندی….
آری امشب آمنه است که دامان به خوشبوترین گل هستی مزین می کند و «اُمّ فَروة» همسر امام باقر(ع) است که «صادق»ترین «آیینه صداقت» را برابرنگاه آسمان خواهد گرفت…
و چه زیبا فرمود صادق اهل بیت که :«سخن و حدیث من همانند سخن پدرم مى باشد، و سخن پدرم همچون سخن جدّم، و سخن جدّم نیز مانند سخن حسین و نیز سخن او با سخن حسن یکى است و سخن حسن همانند سخن امیرالمؤمنین علىّ و کلام او از کلام رسول خدا مى باشد، که سخن رسول الله به نقل از سخن خداوند متعال خواهد بود.»_(بحارالأنوار: ج ۲، ص ۱۷۸، ح ۲۸٫)
آری محمد(ص) آینه صادق است و صادق(ع) پرتوافشان نور محمدی…
مقدمشان گلباران و نام بلندشان، قرین صلوات باد.
