به گزارش پایگاه اطلاع رسانی گیل نامه /وفات حضرت خاتم (ص) بدون شک بزرگترین مصیبت برای مسلمانان بوده و هست. درباره وفات آن حضرت، روایات متعددی ذکر شده است. بسیاری از این روایات از اهل بیت آن حضرت و برخی نیز از اصحاب آن بزرگوار نقل شده اند.
شکی نیست که از نظر شیعه، مهم ترین منبع درباره حضرت ختمی مرتبت (ص) جانشین آن حضرت یعنی امام علی (ع) است. نهج البلاغه معتبرترین منبع برای گردآوری خطبه ها، نامه ها و احادیث و کلمات قصار امیرالمؤمنین است. در این کتاب شریف، خطبه ها و جملاتی درباره حضرت محمد (ص) و لحظات پایانی عمرشان ذکر شده است که در این گزارش سعی داریم مروری بر اهمّ آنها داشته باشیم.
خطبه ای که لحظات پایانی عمر پیامبر(ص) را وصف می کند
امیر مؤمنان علی (ع) در خطبه ۱۹۷ نهج البلاغه آخرین لحظات حیات شریف رسول خدا(ص) را اینچنین توصیف می نماید:
وَ لَقَدْ قُبِضَ رَسُولُ اللّهِ ـ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ ـ وَ إِنَّ رَأْسَهُ لَعَلَى صَدْرِی. وَ لَقَدْ سَالَتْ نَفْسُهُ فِی کَفِّی، فَأَمْرَرْتُهَا عَلَى وَجْهِی. وَ لَقَدْ وَلِّیتُ غُسْلَه ـ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ ـ وَ الْمَلاَئِکَةُ أَعْوَانِی، فَضَجَّتِ الدَّارُ وَ الاَْفْنِیَةُ. مَلاٌَ یَهْبطُ، وَ مَلاٌَ یَعْرُجُ، وَ مَا فَارَقَتْ سَمْعِی هَیْنَمَةٌ مِنْهُمْ. یُصَلُّونَ عَلَیْهِ حَتَّى وَ ارَیْنَاهُ فِی ضَرِیحِهِ . فَمَنْ ذَا أَحَقُّ بِهِ مِنِّی حَیًّا وَ مَیِّتاً.
رسول خدا (صلى الله علیه و آله) در حالى که سرش بر سینه ام قرار داشت، قبض روح شد، نفْس او در دستم روان گشت. سپس آن را به چهره کشیدم. من عهده دار غسل او بودم، در حالى که فرشتگان مرا یارى مى کردند. در و دیوار و صحن خانه، به ضجّه درآمده بودند. گروهى [از فرشتگان] به زمین مى آمدند و گروهى به آسمان مى رفتند و گوش من از صداى آنان که آهسته بر آن حضرت نماز مى خواندند، خالى نمى شد! تا زمانى که او را در قبر به خاک سپردیم. چه کسى به آن حضرت در حیات و مرگش از من سزاوارتر است؟
سوگ امام علی (ع) بر وفات پیامبر (ص)
این اصلی ترین و مهم ترین خطبه نهج البلاغه در وصف آن روز غمگین و لحظه جانگداز بود. به جز این خطبه، حضرت علی (ع) در قسمت های دیگر نهج البلاغه نیز بر وفات نبی اکرم(ص) سوگ کرده و احساس خود را بیان نموده است.
در زیر به برخی از این روایات اشاره می کنیم:
الف. لَقَدِ انْقَطَعَ بِمَوْتِکَ مَا لَمْ یَنْقَطِعْ بِمَوْتِ غَیْرِکَ مِنَ النُّبُوَّةِ وَ الْأَنْبَاءِ وَ أَخْبَارِ السَّمَاءِ
به راستی که با مرگ تو بریده شد چیزی که با مرگ دیگران (پیغمبران) نبوّت و احکام الاهی و اخبار آسمانی بریده نشد.
ب. بِأَبِی أَنْتَ وَ أُمِّی اذْکُرْنَا عِنْدَ رَبِّکَ وَ اجْعَلْنَا مِنْ بَالِک
جانم فدایت باد! ما را نزد پروردگار یاد آر و همیشه ما را به خاطر بسپار!
ج. لَوْ لَا أَنَّکَ أَمَرْتَ بِالصَّبْرِ وَ نَهَیْتَ عَنِ الْجَزَعِ لَأَنْفَدْنَا عَلَیْکَ مَاءَ الشُّئُونِ وَ لَکَانَ الدَّاءُ مُمَاطِلًا وَ الْکَمَدُ مُحَالِفاً
و اگر امر به شکیبایی و نهی از ناله و فریاد و فغان نفرموده بودی هر آینه (در فراق تو) سرچشمه های اشک چشم را (با گریه بسیار) خشک می کردیم، و دردمان و همیشگی و اندوهمان غمّ پیوسته می شد.
د. خَصَّصْتَ حَتَّی صِرْتَ مُسَلِّیاً عَمَّنْ سِوَاکَ وَ عَمَمْتَ حَتَّی صَارَ النَّاسُ فِیکَ سَوَاءً
مرگ تو ویژه بود تا جایی که تسلی دهنده سایر مرگها شد و مرگ تو همگانی شد به حدی که همگان به یکسان سوگوار تو شدند.
فوری
