ولادت یازدهمین قافله سالار دین؛
یازدهمین قافله سالار دین است که امشب به آغوش مادری پاکدامن و وارسته به نام حُدَیث یا حدیثه (کلینی، کافی، ۱۳۹۱ق، ج۱، ص۵۰۳؛ شیخ مفید، الارشاد، قم، ۱۴۱۴ق، ج۲، ص۳۱۳) می‌رسد.
در ستایش این بانو در روایتی از قول امام علی النقی علیه السلام آمده است: سلیل مسلولة من الآفات و العاهات و الأرجاس و الأنجاس (سلیل از آفتها، گزندها، پلیدیها و ناپاکیها محفوظ است.)(اثبات الوصیة، على بن حسین مسعودى، ص ۲)
مولودی هم نام محمد و از ذریه پاک آل طه (ع) که کنیه آن حضرت «أبومحمد» است و این کنیه را امام هادی علیه السلام بر ایشان نهاده اند( اخبار الدول، ص ۱۱۷ . بحرالانساب، ص ۲. تحفۀالانام، ص ۸۶ و النجوم الزاهرة، ج ۳، ص ۳۲)
این کنیه اشاره به این دارد که فرزند آن حضرت امام منتظر است که روایات ائمه پیشین ایشان را همنام پیامبر معرفی نموده بودند.
آری او می‌آید تا جهان را به حضور آخرین منجی عالم بشریت بشارت دهد و منتظر بودن را معنای واقعی بخشد.
احمد بن عبیدالله بن خاقان، خصوصیات ظاهری و رخسار حضرت را چنین توصیف می کند: «امام گندمگون، درشت چشم، نیکوقامت، خوبروی و خوش اندام بود و هیبت و جلالی تمام داشت»(بحارالانوار، ج ۵۰ ، ص ۳۲۶)
از احادیث نقل شده از آن حضرت آشکار می گردد که آن حضرت همچون امامان دیگر به مدد ارتباط با عالم غیب، از آگاهی و دانشی غیبی برخوردار بوده و به نظر می رسد آن حضرت بیش از امامان دیگر، از این آگاهی به صورت «ابزار هدایت» استفاده می‌کردند.(طبسی، محمد جواد، حیاة الامام العسکری علیه‌السلام، ص۱۲۱.)
علم آن امام همان چنان وسیع و عمیق بود که بسیاری از اندیشمندان به آن معترفند به عنوان نمونه «بطریق» شاگرد «بختیشوع» پزشک مسیحی از استاد خود نقل نموده است که به او درباره آن حضرت گفت: «بدان که او داناترین فرد روزگار ماست که بر زمین زندگی می کند» (بحارالانوار، ج۵۰ ، ص۲۶۰)
ای یازدهمین حجت خدا بر زمین میلادی مبارک‌ترین ثانیه تاریخ است چرا که تو می‌آیی تا رشید عدالت را پرورده و صالحان را مژده بهش حضوری از جنس ظهور باشی.
اماما تو نویدبخش امیدی و بالنده ساز عقل و تدبر همان دم که فرمودی: «عبادت در زیاد انجام دادن نماز و روزه نیست، بلکه عبادت با تفکّر و اندیشه در قدرت بی منتهای خداوند در امور مختلف می‌باشد.» «مستدرک الوسائل، ج. ۱۱، ص. ۱۸۳، ح. ۱۲۶۹۰»
یا آن دم که فرمودی:«قبیح‌ترین و زشت‌ترین حالت و خصلت برای مؤمن آن حالتی است که دارای آرزوئی باشد که سبب ذلّت و خواری او گردد»«تحف العقول، ص. ۴۹۸»
سلام بر تو و فرزند پر صلابتت حضرت موعود!
