در دوران هشت ساله دفاع مقدس میانگین سنی شهدای عزیزمان ۲۲ سال بود، درحالی که ۴۴% از شهدای ما بین میانگین سنی ۱۶ تا ۲۰ سال، ۳۰% دارای میانگین سنی ۲۱ تا ۲۵ سال، ۸% در بازه میانگین سنی ۲۶ تا ۳۰ سال و مابقی در سایر گروه های سنی قرار داشته که البته جالب است بدانیم بیشترین فراوانی سنی شهدای گرانقدرمان ۲۰ سال بوده است. اگر نگاهی به فرماندهان همیشه قهرمان آن دوران بیاندازیم پی به اعتماد به نیروی فکری، توان و انرژی جوانان خواهیم برد.
جوانگرایی همواره مورد نظر مقام معظم رهبری نیز بوده است و تأکید ایشان بر استفاده از ظرفیت های جوانان با رعایت اصول شایسته گزینی خصوصاً در بیانیه گام دوم انقلاب اسلامی که در آستانه ۴۰ سالگی انقلاب اسلامی توسط معظم له بعنوان چراغ راهی برای همه مسئولان و کارگزاران و علی الخصوص جوانان و همه دلبستگان به ایران اسلامی صادر گردید گواهی محکم بر عمق نگاه و امید ایشان به آینده سازان و جوان این مرز و بوم است.
اما نگاه مدیران و سیاست گذاران در این جابجایی و گردش مدیریتی متفاوت بوده و در این باب میلی به این چرخش ندارند. شاید اگر در بی انگیزگی جوانان و ناامیدی آنها در امور مدیریتی کنکاش کنیم، دلیل این بی انگیزگی را در تصور عدم اعتماد از سوی مدیران با سابقه و پیشکسوتان نسبت به خودشان خواهیم یافت. البته در کنار این کشمکش ها نباید از تجربه بزرگان و ریش سفیدان غافل شد و همواره باید از تفکر و تجربیات کسانی که عمری را در جهت رشد و شکوفایی حوزه فعالیتی خود تلاش و کوشش نموده اند بهره جست و از آنها نظرخواهی کرد.
به نظر می رسد ((اعتماد)) حلقه گم شده در نسل های مختلف و در تمامی سطوح مدیریتی اعم از ارشد، میانی، عملیاتی و پایه باشد.
در مرداد سال ۹۸ خبری بر اساس یکی از مصوبات شورای عالی اداری منتشر شد که حکایت از کاهش سن مدیران داشت. در این مصوبه آمده بود: شورای عالی اداری در یکصد و هشتاد و سومین جلسه مورخ ۱۷ تیر ۱۳۹۸ به پیشنهاد سازمان اداری و استخدامی کشور و به منظور ایجاد زمینه مناسب برای استقرار دانش‌گرایی و شایسته‌سالاری مبتنی بر اخلاق اسلامی در نصب و ارتقاء مدیران، به استناد بند ۱۱ ماده ۱۱۵ قانون مدیریت خدمات کشوری، ضمن اصلاح مصوبه «برنامه آموزش و تربیت مدیران آینده دستگاه‌های اجرایی» با کاهش میزان سن لازم برای تصدی سطوح مدیریتی موافقت کرد. براین اساس داشتن حداکثر ۴۵ سال برای تصدی سطوح مدیریت عملیاتی و مدیریت پایه، حداکثر ۴۷ سال سن برای سطوح مدیریت میانی و حداکثر ۵۰ سال سن برای سطوح مدیریت ارشد به تصویب رسید.
و یا دستورالعملی که در مهر سال ۹۶ در راستای بهره‌گیری بیش از پیش از ظرفیت جوانان و بانوان در سطوح مختلف مدیریتی و تربیت مدیران آینده تحت عنوان طرح «بکارگیری جوانان و بانوان در مناصب مدیریتی» توسط استاندار وقت گیلان برای اجرا در سطح استان و شهرستان‌ها به مدیران کل و فرمانداران ابلاغ گردید.
همه این قوانین و دستورالعمل ها برای دمیدن روح تازه ای بر کالبد پیر مدیریتی کشور بود، کالبدی که در طول عمر دولت ها میانگین سنی مدیرانش رو به افزایش بوده است، تا جایی که در دولت دوازدهم میانگین سنی اعضای کابینه به ۵۸ سال رسید تا لقب پیرترین دولت را به خود اختصاص دهد.
اما چه تفکر و یا تحلیلی تمامی این قوانین و مقررات را بدون اقدام مؤثر بایگانی و بلااثر میکند جای بسی تأمل است.
مقصود از بیان این مطالب تأکید بر آمادگی جوانان این مرز و بوم به جهت ارائه دانش، تخصص و توان مدیریتی خود بود که در این راستا منتظر ((اعتماد)) از سوی مدیران و سیاست گذاران منابع انسانی کشور هستند، البته اعتمادی که عملیاتی بوده، نه اینکه در حد شعار و دستورالعمل های بایگانی شده باقی بماند. یقیناً با این نوع ((اعتماد)) تجربه مدیریتی جوانان در بحبوحه انقلاب و پس از آن و خلال جنگ تحمیلی و سازندگی پس از جنگ در کشور به شکل تکامل یافته ای تکرار خواهد شد.
به امید آن روز…
گیل نامه / انتشار مطالب خبری و یادداشت های دریافتی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود.
بسیار عالی.
واقعا مگه رزمنده های ما جوان نبودند؟
چرا الان به جوانان اعتماد نمیشه؟