به گزارش پایگاه اطلاع رسانی گیل نامه / یک محقق در یادداشتی برای واشنگتن پست نوشت: پس از آنکه اولین مورد ابتلا به کووید ۱۹، بیماری ناشی از کروناویروس جدید در آمریکا دیده شد، گزارش‌ها به‌تدریج از افزایش موارد ابتلا حکایت داشت. اکنون با گذشت دو ماه از زمان شیوع این بیماری، زنجیره انتقال شکل تصاعدی گرفته است.
هری استیونز، در ادامه یادداشت خود می‌نویسد، این منحنی به شدت کارشناسان را نگران کرده است. اگر تعداد مبتلایان هر سه روز دو برابر شود، تا ماه می‌حدود ۱۰۰ میلیون بیمار در آمریکا وجود خواهد داشت.
شبیه‌سازی جمعیتی در روند تصاعدی شیوع کرونا در آمریکا
این یک غیب گویی نیست بلکه محاسباتی بر مبنای ریاضیات است. متخصصان بهداشت عمومی می‌گویند، اگر مردم با دوری از فضا‌های عمومی و به طور کلی محدود کردن حرکت خود در جامعه، فاصله اجتماعی را کاهش دهند، زنجیره انتقال بیماری قطع می‌شود.
در غیر این صورت بدون انجام هیچ گونه اقدامی برای کند کردن سرعت شیوع کووید ۱۹ باید منتظر روند تصاعدی ابتلا به این بیماری در ۱ تا ۲ ماه آینده باشیم. برای فهمیدن دلیل این امر، شبیه‌سازی شیوع بیماری از طریق جمعیت، به ما کمک خواهد کرد.
ما روند شیوع بیماری را شبیه سازی خواهیم کرد. هر زمان که فرد سالم با شخص بیمار در تماس باشد، فرد سالم نیز بیمار می‌شود، به همین سادگی!
با حضور یک فرد بیمار در یک اجتماع فقط پنج نفره، طولی نکشید که همه افراد مبتلا شدند.
در زندگی واقعی، البته افراد در نهایت بهبود می‌یابند و فرد بهبودیافته نه می‌تواند بیماری را به فرد سالم منتقل کند و نه بعد از تماس با شخص بیمار دوباره بیمار شود.
بیایید ببینیم چه اتفاقی می‌افتد هنگامی که بر اساس شبیه‌سازی ما ویروس در شهرکی با ۲۰۰ نفر جمعیت گسترش می‌یابد. در این شبیه‌سازی همه برخورد‌ها در این شهرک در موقعیتی تصادفی خواهد بود و توپ‌ها نیز با زاویه‌ای تصادفی حرکت می‌دهیم تا یک نفر را بیمار کنیم.
توجه داشته باشید که چگونه شیب منحنی قرمز که تعداد افراد بیمار را نشان می‌دهد به سرعت گسترش یافته و دوباره با بهبودی بیمار‌ها شیب نزولی می‌گیرد.
جامعه آماری ما در شهر شبیه‌سازی شده در اندازه ویتیر، آلاسکا بسیار کوچک است، بنابراین ویروس توانست به سرعت در کل جمعیت گسترش یابد. در کشوری مانند آمریکا، با ۳۳۰ میلیون نفر جمعیت، منحنی می‌تواند مدت طولانی پیش از شروع کند شدن سیر صعودی داشته باشد.
ناممکن بودن جداسازی افراد سالم از جمعیت بیمار و قرنطیه کامل
وقتی صحبت از کووید ۱۹ می‌شود، ترجیح می‌دهیم سرعت انتشار ویروس را قبل از آلوده کردن بخش بزرگی از جمعیت آمریکا، کند کنیم. برای کاهش سرعت شیوع در شبیه سازی‌مان، بیایید سعی کنیم قرنطینه اجباری ایجاد کنیم، مانند کاری که دولت چین در استان هوبی چین، کانون ابتدایی شیوع بیماری انجام داد.
همانطور که کارشناسان بهداشت انتظار داشتند، جدا کردن کامل جمعیت بیمار از افراد سالم غیرممکن بود.
لاناون، کمیسر سابق بهداشت در شهر بالتیمور، در مورد عملی بودن قرنطینه‌های اجباری در ژانویه به واشنگتن پست گفت: بسیاری از مردم در شهر کار و در مناطق همجوار زندگی می‌کنند یا برعکس. آیا مردم از خانواده‌هایشان جدا می‌شوند؟ چگونه می‌توان همه جاده‌ها را مسدود کرد؟ چگونه مایحتاج زندگی به ساکنان می‌رسد؟
همانطور که لارنس ا. گوستین، استاد حقوق بهداشت جهانی در دانشگاه جرج تاون، اظهار داشت: حقیقت این است که قرنطینه کامل ضمن اینکه بسیار نادر و دشوار است هرگز هم مؤثر نیست.
خوشبختانه روش‌های دیگری برای کند کردن شیوع بیماری وجود دارد. مهم‌تر از همه، مقامات بهداشتی مردم را ترغیب کرده‌اند که از حضور در اجتماعات عمومی خودداری کنند، بیشتر در خانه بمانند و فاصله خود را از دیگران حفظ کنند. اگر افراد کمتر در جامعه حضور داشته باشند و کمتر با یکدیگر تعامل داشته باشند، ویروس فرصت کمتری برای شیوع دارد.
برخی از مردم هنوز بیرون می‌روند. شاید آن‌ها به دلیل کار یا تعهدات دیگر نتوانند در خانه بمانند یا شاید هشدار‌های بهداشت عمومی را جدی نگرفته‌اند. این افراد نه تنها خودشان را مریض می‌کنند، بلکه بیشتر احتمال دارد که بیماری را نیز گسترش دهند.
اگر تنها یک چهارم جامعه به توصیه‌های بهداشتی عمل نکند
بیایید ببینیم چه اتفاقی می‌افتد هنگامی که یک چهارم از جمعیت ما به حرکت خود ادامه می‌دهد در حالی که سه چهارم دیگر به توصیه‌های بهداشتی توجه کرده‌اند.
کاهش بیشتر حضور در اجتماع، حتی بیشتر افراد را سالم نگه می‌دارد، شاید با تعطیلی برخی از مکان‌ها بتوان از میزان حضور مردم کاست.
ما با بستن فضا‌های عمومی تمایل به حضور مردم در این مکان‌ها را کنترل می‌کنیم، مثلا اکنون ایتالیا تمام رستوران‌های خود را تعطیل کرده است. درو هریس، محقق سلامت جمعیت و استادیار دانشکده بهداشت دانشگاه توماس جفرسون گفت: چین به کلی همه مکان‌ها را بست و ما هم اکنون می‌توانیم برخی مراکز را تعطیل کنیم. کاهش فرصت‌های تجمع در مکان‌های عمومی به حفظ فاصله اجتماعی افراد کمک می‌کند.
برای شبیه سازی مسافت بیشتر اجتماعی، به جای اینکه یک چهارم جمعیت را به حرکت درآوریم، فقط یکی از هر هشت نفر را حرکت می‌دهیم و بعد مشاهده می‌کنیم که چه اتفاقی می‌افتد.
در چهار شبیه‌سازی که انجام شده، در یکی قرنطینه انجام شده، در دومی فاصله اجتماعی متوسط حفظ شده، سومی بر مبنای فاصله زیاد اجتماعی تنظیم شده و در نهایت مورد شبیه سازی چهارم مردم به حال خود رها شده‌اند. این بدان معنی است که نتایج هر یک از این‌ها اطلاعات بی نظیری در اختیار ما می‌گذارد. اگر شبیه‌سازی‌ها را پیمایش کرده و مجدداً مورد استفاده قرار دهید یا بعداً این صفحه را دوباره مرور کنید، نتایج شما تغییر می‌کند.
موثرتر بودن رعایت فاصله از قرنطینه
حتی با دریافت نتایج متفاوت، باز هم حفظ فاصله متوسط اجتماعی معمولاً از قرنطینه موثرتر است و حفظ فاصله بیشتر اجتماعی هم که بهتر از همه است. در ادامه مقایسه نتایج شما آورده شده است.
این شبیه‌سازی‌ها پیچیدگی بیش از حد زندگی واقعی را نشان می‌دهند. با این حال، همانطور که شبیه سازی به شکل توپ‌های کوچک روی صفحه شما پخش می‌شود، کووید ۱۹ نیز می‌تواند از طریق شبکه‌های انسانی ما مثل کشورها، شهرها، محل کار یا خانواده‌ها پخش شود. مانند یک توپ سالم در سراسر صفحه نمایش، رفتار تنها یک فرد می‌تواند باعث موج دار شدن توپ‌های کناری که مترادف با بیماری شدن دیگر افراد است، شود.
با این وجود، از یک نظر مهم این شبیه سازی‌ها چیزی شبیه به واقعیت نیستند: برخلاف شبیه سازی، کووید ۱۹ می‌تواند کشنده باشد. اگرچه میزان مرگ و میر این ویروس دقیقاً مشخص نیست، اما واضح است که افراد مسن جامعه ما بیشتر در معرض خطر مرگ ناشی از کووید ۱۹ قرار دارند.
هریس پس از دیدن پیش نمایش این داستان گفت: اگر می‌خواهید این شبیه‌سازی واقع بینانه‌تر شود، بعضی از نقاط باید ناپدید شوند.
انشالله به زودی این کابوس تموم بشه