با خانه ماندن از خود مراقبت کنیم

نویسنده : مهدی پارسا رییس‌ سازمان بسیج رسانه استان گیلان

گیل نامه /  از زمان شیوع و گسترش بیماری کرونا که متاسفانه بخش قابل توجهی از استان های کشور و مردم ما را درگیر کرده، مدت زیادی نمی گذرد. در این مدت استان گیلان در ردیف استان های با تعداد مبتلایان بالا بوده و شیوع ویروس در آن نیز قابل توجه گزارش شده است.آنچه که موجب نگارش این سطور شد و نگارنده را بر آن داشت تا به رغم سبک و سنگین کردن اینکه چنین مطالبی نوشته بشود یا نشود، حس تکلیف گرایی بود. در مدت زمان شیوع بیماری، مجموعه دستگاههای اجرایی استان و نیروهای نظامی و انتظامی پای کار آمده و از همه توان و ظرفیت خود برای مرتفع شدن و ریشه کن کردن این بیماری و بهبود شرایط جسمی بیماران مبتلا استفاده کردند.

رسانه ها نیز وارد میدان کارزار شده و با شعار ما کرونا را شکست می دهیم، تولید و تهیه مطالب مرتبط با بیماری از قبیل آگاهی بخشی، انتشار توصیه های پزشکان و کادر درمانی، عدم خروج مردم از منازل به جز در شرایط اضطرار و مطالبی از این دست به فعالیتهای رسانه ای پرداختند.

حتی علما و مراجع نیز گوش به سفارشات جامعه پزشکی و ستاد ملی مبارزه با کرونا داده و اجتماعات مذهبی از قبیل نمازهای جمعه و جماعت را تعطیل اعلام کردند تا از شیوع بیش از پیش کرونا جلوگیری شود. بازارهای هفتگی و حتی قهوه خانه ها تعطیل گردید تا سلامت مردم و شهروندان بیش از این در خطر قرار نگیرد. اما با این تفاسیر و تلاشهای انجام شده باز هم گیلان در زمره ی استان های با گسترش شیوع بالای ویروس کرونا است.

نکته جالب توجه اینکه چرا با تمام این اقدامات و تلاش رسانه ها از اخبار و اطلاعاتی که از درصد سرایت بالای این ویروس گفته، شنیده و یا منتشر می شود مردم رشت آن را جدی نگرفته اند.

در بازار رشت، پیاده راه فرهنگی و برخی از اماکن دیگر مرکز استان هنوز که هنوز است وضعیت عادی جلوه می کند و به رغم آمارهای کرونایی که از زبان مسئولان اعلام می شود، کرونا روزانه مبتلایان و قربانیان جدیدی را به نام خود ثبت می کند معقولانه نیست که همچنان شاهد این وضعیت تردد در مناطق شهری رشت باشیم.

باید حتماً فاجعه‌ای عمومی و ملی رخ دهد تا برخی به خود بیایند.آیا می بایست خودمان به چنین عارضه ای مبتلا شویم تا قدر عافیت را بدانیم.

ما که به عطوفت، همدلی، مهربانی، یکرنگی و یکدلی به عبارتی شهره ی شهر هستیم، نبایست اندکی تأمل و تفکر کنیم که چرا باید آنهایی که از نعمت سلامت برخوردارند و رعایت مسائل بهداشتی و نکات آموزشی را می کنند به آتش عده ای ناآگاه و بی خبر یا بهتر بگوییم حرف گوش نکن بسوزند و سلامت خود را در خطر ببینند.

واقعیت این است که ما درگیر یک جنگ واقعی هستیم.جنگی که هر چند در آن از قوای نظامی، تیر و تفنگ و… خبری نیست اما دشمن بیماری به طرز وحشتناک و بیرحمانه ای به جان ما یورش آورده است. پس تا دیر نشده به خود آمده و یاری گر دستگاههای اجرایی، نظامی و خدماتی استان باشیم که از زمان شیوع کرونا، خود و کارکنان خود را در معرض این بیماری قرار داده و برای حفظ سلامت مردم و نجات جان شهروندان، مدافعان سلامت این مرز و بوم نام گرفته اند. فرصت برای خیلی از کارها هست. تا دیر نشده زود بجنبیم.

ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.