گیل نامه / دکتر محمد علی همایون کاتوزیان سالها پیش در کتاب”ایدئولوژی و روش در اقتصاد” اهل “علم”را بخاطرخودپسندی و آسوده خیالی از آنچه می کنند وغفلت از تعمیق روش اندیشیدن به مشکلات موجود ملامت کرده بود. ازقرار معلوم ؛رابطه معناداری میان اهل علم و سیاست برقرار شده است،چرا که آن ملامت امروز گریبان سیاستمداران میهن را هم باید بگیرد.
آقایان؛باور کنید که ما “مردم عادی”چهار عمل اصلی ریاضی را بلدیم،ماهم می فهمیم که “زنجیره ی قیمت” را نمی توان “تحلیل مکانیکال”کرد نمی شود گفت که ما دوهزار تومان قیمت بنزین را بالا بردیم و حالا مابه التفاوت این قیمت را درون کارتهای اعتباری خانوار می ریزیم،اگر میخواستید مابه التفاوتش را به مردم بدهید ،چرا اصلا قیمتش را بالا بردید وانگهی،انتظارات تورمی را چطور مدیریت می کنید؟لابد می گویید قیمت گازوئیل چون بالا نرفت تاثیر تورمی جدی در قیمت ارزاق عمومی ایجاد نمیشود اگر اینطور بود پس چرا گرانی قیمت دلار -همین پارسال-قیمت “رب گوجه”را تا بلندای فلک بالابرد؟مگر تورم و گرانی یک پدیده ی مجرد است که با چرتکه های اینچنینی حل و فصلش می کنید؟در فضا سازی رسانه ای که طی چند روز اخیر از رسانه ملی ایجادکردید نگرانی تان را از افزایش مصرف بنزین اعلام نمودید و بقول خودتان میخواهید با”مکانیزم قیمت-سطح مصرف”را کنترل کنید.اگر می شدبا گرانی،میزان مصرف را مدیریت کرد که تابحال مدیریت شده بود،نشده بود؟!
چرا یکبار به صرافت بهبود مدیریت و افزایش بهره وری نمی افتید؟نمیشوداز یک طرف خودروی پر مصرف تولید کردو بابستن تعرفه روی خودروی با کیفیت کم مصرف وارداتی(بنام حمایت از تولید ملی )مابه التفاوت هزینه این سبک از مدیریت مثال زدنی را ازجیب مردم برداشت کرد و از سوی دیگر مردم را توصیه به صرفه جویی نمود!ما چه گناهی کردیم که زمستانها باید درمصرف گازصرفه جویی کنیم و تابستانها درمصرف برق؟!
یعنی ما باید صرفه جویی کنیم وشما مدیریت؟!
اینکه شبانگاهان و با وجود انکاربرخی مسئولان،افزایش سیصد درصدی قیمت بنزین را به اطلاع عموم رساندید خود حکایتی دارد گفتنی،اما یکبار با خودتان خلوت کنید و بگوئید کارگر نگون بختی که موظف است ۱۲ساعت کار روزانه را با حقوق ماهانه یک میلیون و۷۰۰هزار تومان معاوضه کند و در صورت هرگونه اعتراضی،کارفرمای عزیز،درخروجی را نشانش می دهد با اینهمه قابلیتهای مدیریتی شماها،چطور اول ماهش را به آخر برج بدوزد؟شماها که علم اقتصاد بلدید ودرسش را خواندیدلطفا بگوئید بابت شرمندگی یک مرد نزد همسر وفرزندش، چقدر یارانه می دهید؟
بابت تعطیلی خطوط تولیدو ازدیاد ارتش بیکاران چقدر؟با آسیبهای اجتماعی و بالا رفتن آمار طلاق ناشی ازبیکاری چه می کنید؟اینها هم مشمول یارانه اند؟می دانم پیش ازاین ؛بسیاری همینها را بشما گفته اند که افاقه نکرد،البته کسی مقصر نیست بخصوص دولت خدمتگزار چون ما از بام تا شام،”تمرین نجابت”میکنیم؛وقتی” عوارض شهری”می دهیم اما در شهرداریها حق مان را مطالبه نمی کنیم وقتی هزینه بیمه به تامین اجتماعی می دهیم اماپاسخی برای سئوالهایمان ازاین سازمان دریافت نمی کنیم و دلخوش به نسخه مجانی سرماخوردگی درمانگاهش میشویم وقتی حق عضویت در صنف می دهیم اما مشارکتی در کارکرد صنفی نداریم…
ما مردم نجیبی هستیم،دولت که تقصیری ندارد….
گیل نامه / انتشار مطالب خبری و یادداشت های دریافتی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود.
