گیل نامه / با توجه به تراکم جمعیت نسبتا بالای استان گیلان، به دلیل عدم مدیریت صحیح دفن زباله در این استان مشکلات عدیده ای از نظر بهداشتی برای ساکنین آن ایجاد شده است، تجزیه شیمیایی آب های زیر زمینی به همراه تجزیه سنگ ها به ویژه از نظر مینرالوژیکی می تواند اطلاعات زی قیمتی درباره منشاء آن ها ارائه کند که می تواند به نوبه خود در مورد انتخاب محل مناسب دفن زباله بسیار حیاتی باشد، چنانچه محل دفن زبالات از نظر مهندسی به درستی طراحی نشده باشد، اثرات نامطلوبی بر محیط زیست داشته و سبب آلودگی آب های سطحی و زیر زمینی می شود، به عنوان مثال: در هر ۱۰۰ میلی لیتر شیرابه زباله در حدود ۱۰۸ میکرو ارگانیسم وجود دارد که می تواد حجم زیادی از آب را آلوده نماید. در برخی از ایستگاه های زباله و محل های دفن در شهرستان رشت آب های سطحی و شیرابه بدون توجه به عواقب آن به چاه های جاذب هدایت می شوند، این آب به راحتی می تواند به آبهای زیر زمینی نفوذ کند و آلودگی را درسطح وسیع منتشر کند.
انتخاب محل مناسب دفن با توجه به شرایط اجتماع، اقتصادی و به ویژه شرایط زمین شناسی و آب شناسی امکان پذیر می شود، یک مکان مناسب باید از نظر آب شناسی مطلوب باشد که در آن تهدید و به خطر افتادن منابع اّب دقیقا بررسی گردد، اغلب خاک ها و سنگ های حاوی مقادیر زیادی مینرالهای رسی و همچنین سنگ های آذرین و متامورف سازندهایی را با تخلخل و نفوذ پذیری کم به وجود می آورند که در صورت انباشتن ضایعات در آنها قادر خواهند بود به دلیل غیر قابل نفوذ بودن و یا کم قابل نفوذ بودن منابع آب را از آلودگی های احتمالی حفظ کند.
اگر بخواهیم گذری بر پسماند های بیمارستانی بیندازیم باید بدانیم که به دلیل بالا بودن دستکم یکی از خواص خطرناک به مراقبت ویژه نیاز دارند، بر اساس آمارهای جهانی بین ۱۰ تا ۵۲ درصد زباله های بیمارستانی عفونی هستند و حتی در صورت بازیافت نیز ممکن است باعث انتقال بیماری های واگیردار شوند، بر اثر برخورد سهوی با زباله های عفونی ۲۱ میلیون نفر در جهان به هپاتیت «ب»، دو میلیون نفر به هپاتیت «سی» و ۲۶۰ هزار نفربه HIV، مبتلا شده اند و بیش از ۸۰ درصد پسماندهای بیمارستانی در صورت عدم اختلاط با پسماندهای خطرناک و تفکیک در مبدا، زباله عادی و بی خطر هستند.
امروزه کارشناسان محیط زیست بی خطر سازی بوسیله اتوکلاو را برای تبدیل زباله های بیمارستانی به زباله عادی ناکارآمد می دانند، سرانه تولید پسماند عفونی در ۹۰ درصد مناطق کشور بیشتر از استانداردهای جهانی است همچنین درحال حاضر ۹۰ درصد بیمارستان های کشور به دستگاه های غیرسوز، بی خطر مجهز شده اند.
بسیاری از این زباله ها به خصوص زباله های بیمارستانی به راحتی به انسان منتقل می شود و به مردم آسیب جدی می رساند، در واقع این حق مردم سراوان نیست؛ کلیه دستگاه های متولی امر در حوزه زیستی بخصوص شهرداری رشت باید پاسخگوی این معضل زیستی باشند، همچنین سهل انگاری مسئولین امر قابل توجیه نیست زیرا سراوان تنها مشکل مرم سراوان نیست مشکل مردم گیلان است.
در ادوار گذشته کارگروه های مختلف حوزه مربوطه در دستگاه های اجرایی متولی تشکیل جلسه دادند اما به دلیل عدم توانایی اجرایی، مهندسی و مدیریتی در برطرف سازی مشکل زیست محیطی سراوان کاری از پیش نبردند.
متاسفانه در حال حاضر اختلاف نظر بین دستگاه های اجرایی متولی امر، مدیریت پسماندهای بیمارستانی و امحای دیگر زباله ها را با مشکل مواجه کرده است، اما به راستی تا چه زمان باید در این حوزه تعلل کرد؟!!! مردم سراوان به کام گناه می سوزند؟
گیل نامه / انتشار مطالب خبری و یادداشت های دریافتی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود.
