گیل نامه / گفته می شود که روغن های گیاهی جایگزینی برای حالت دادن به موها، مرطوب کردن پوست، مقابله با آکنه و تقویت ناخن ها هستند. اما پوست و مو در افراد مختلف متفاوت است و اثر گذاری روغن های گیاهی تنها با آزمون و خطا مشخص خواهد شد.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی گیل نامه / شما همچنین می توانید برای اطلاعات بیشتر در مورد گیاهان دارویی به مقاله های خواص و مضرات سیر برای بدن، خواص و مضرات مریم گلی، خواص و مضرات گیاه موسیر و مضرات و خواص دارچین که توسط سایت رسانه دکتر سلامت تهیه شده است، مراجعه کنید.
روغن های گیاهی برای پوست و مو
۱- روغن مارولا:
این روغن از میوه درخت مارولا بدست می آید که بومی آفریقای جنوبی است. روغن مارولا بسیار مغذی و آب رسان است. این روغن غنی از اسید های چرب است که متخصصین پوست معتقدند که پوست خشک را تسکین می دهد. روغن مارولا به سرعت جذب پوست می شود و حالت چربی و براقی روی پوست به جا نمی گذارد.
۲- روغن درخت چای:
زمانی که باکتری ها به منافذ پوستی شما راه پیدا می کنند، تظاهرات پوستی قرمز و ملتهبی را ایجاد می کنند. تخقیقات نشان می دهند که روغن درخت چای، به از بین بردن این باکتری ها کمک می کنند. یک آزمایش نشان داد که این روغن به عنوان یک دارو در درمان آکنه وتسکین التهاب عمل کرده است. در حالی که در آزمایشی دیگر مشخص شد که روغن درخت چای می تواند مانند بنزوئیل پراکسید (ماده موثره در بیشتر درمان های التهابات پوستی بدون نسخه) در درمان التهابات پوستی موثر باشد.
۳- روغن آرگان:
روغن آرگان یا طلای مایع، غنی از آنتی اکسیدان هایی به نام پلی فنول ها است که اثرات ضد پیری دارند. متخصصین پوست همچنین معتقدند که اسید های چرب امگا ۳ موجود در این روغن رشد کلاژن در پوست را تقویت کرده و پوست شما را دگرگون می سازد. این تاثیر ارتباطی به این که شما پوست خشک، چرب و یا نرمال دارید، ندارد.
- روغن آرگان به موها حالت می دهد، بدون اینکه باعث چرب شدن آن ها شود.
۴- روغن بابونه و نعناع فلفلی:
شما ممکن است بابونه را به عنوان یک چای آرام بخش بشناسید، اما روغن این گیاه مثل آفتابگردان در تسکین پوست شما نیز تاثیر دارد. متخصصین پوست روغن بابونه برای پوست را به عنوان یک ضد التهاب و ضد عفونی کننده معرفی می کنند که در رفع قرمزی، تحریک پوستی و کاهش احتمال عفونت موثر است. روغن نعناع فلفلی نیز اثرات تسکین دهنده ای مشابه روغن بابونه دارد.
۵- روغن نارگیل:
احتمال بروز عفونت، آسیب دیدگی و واکنش های آلرژیک در پوست های خشک و ترک خورده بیشتر است. روغن نارگیل از پوست خشک محافظت کرده و آن را مرطوب می سازد و پچ های پوسته پوسته و ناهموار پوستی را که در شرایطی مانند اگزما ایجاد می شوند، تسکین می بخشد.
۶- روغن گل سرخ و هویج (ویتامین A برای پوست):
شما ویتامین A را در بسیاری از محصولات پوستی می یابید. ویتامین A یک رتینوئید است. ترکیبی که در جایگزینی سلول های کهنه پوستی با سلول های جدید و ساخت کلاژن مشارکت می کند و بدین ترتیب در رفع جای جوش و خطوط ناشی از کشیدگی آن تاثیر گذار است. دو روغن که به طور خاص غنی از ویتامین A هستند روغن تخم گل سرخ و هویج است. برخی از متخصصین پوستی می گویند این دو روغن در درمان های آکنه و ضد پیری نیز موثر هستند. شما می توانید آن ها را به مقدار بسیار کم و هر شب استفاده کنید.
۷- روغن رزماری:
آیا می خواهید موهای پر تری داشته باشید؟ روغن رزماری به شما در داشتن موهای ضخیم تر و درخشان تر کمک می کند. در یک مطالعه، در یک درمان ۶ ماهه با این روغن تاثیر گذاری معادل استفاده از محلول ماینوکسیدیل ۲ درصد در درمان آلوپسی آندروژنیک (ریزش مو رایج در خام ها و آقایان) داشت و البته کمتر موجب خارج پوست سر می شد.
۸- روغن کرچک:
روغن کرچک یک درمان خانگی دیگر برای ضخیم کردن موهای ابرو و مژه هاست. قبل از استفاده، در مورد ایمن بودن آن برای استفاده در نزدیکی چشم ها با پزشک مشورت کنید. در مورد این که این روغن در واقعیت موثر است یا خیر هنوز اطلاعات کاملی وجود ندارد.
۹- روغن زیتون و آووکادو:
آیا ناخن ها نازک و شکنده ای دارید؟ برای یک راه حل ساده و همه جانبه، یک قطره روغن زیتون یا روغن آووکادو را قبل از خواب استفاده کنید. روغن ها در طول شب بر روی ناخن های شما باقی مانده و آن ها با اسید های چرب مفید تغذیه می کنند. شما می توانید این کار را با روغن های دیگر نیز انجام دهید.
۱۰- روغن کنجد:
آیا می توانید دهانشویه خود را با روغن جایگزین کنید؟ گرفتن روغن به دهان و یا شستشو دهان با روغن، درمان نسل های قدیمی برای دندان ها و لثه های سالم بوده است. تحقیقات نشان می دهند که این روش می تواند کمک کننده باشد. تحقیقات بین المللی اخیر نشان داده اند که قرقره کردن با روغن کنجد (همچنین روغن آفتابگردان و نارگیل) موجب از بین رفتن لخته ها و التهاب لثه ها می شود. همچنین باعث از بین رفتن میکروارگانیسم های دهانی که موجب بوی بد دهان می شوند، گردد.
